بررسی ارتباط نوروپاتی دیابتی با غلظت هموگلوبین گلیکوزیله

زمینه و هدف: نوروپاتی دیابتی تقریباً در 50% افراد مبتلا به دیابت نوع ii و نوع i طولانی مدت، بروز می کند. پاتولوژی نوروپاتی دیابتی در رابطه با استرس اکسیداتیو و گلیکه شدن پیشرفته محصولات انتهایی و تغییر دایمی مسیر پلی یول و فعال شدن پروتئین کیناز c می باشد. هدف این مطالعه، بررسی و مطالعه بیماران دیابتی از نظر نوروپاتی دیابتی و ارتباط شاخص گلیسمیک(hba1c) با نوروپاتی دیابتی می باشد. روش بررسی: این مطالعــه، یک مطالعه توصیفی ـ تحلیلی است که توسط مصاحبه، پرسشنامه، انجام معاینات عصبی، emg –ncv(electromyography-nerve conduction velocity) و آزمایش قند خون(hba1c) در 30 بیمار(65-40 ساله) با تشخیص قطعی دیابت نوع ii، در بیمارستان امام رضا(ع) ارومیه انجام شده است. یافته ها: در این مطالعه، تاثیر دیابت روی اعصاب محیطی بررسی شد. در کل گروه مورد مطالعه، در 20% بیماران hba1c کمتر از 5/7%، در 14% از آنها hba1c در حدود 5/9-5/7% بود و در 66% از بیماران hba1c بیش از 5/9% بود. در کل گروه مورد مطالعه، 23% بیماران بدون علامت بوده و شکایتی از علایم پارستزی نداشتند، که از این گروه، 57% در دسته کنترل عالی دیابت با hba1c کمتر از 5/7% و 43% در گروه کنترل متوسط دیابت با hba1c در حدود5/9-5/7% قرار داشتند؛ مابقی بیماران(77%) علامت دار بودند که فقط 8% از آنها hba1c کمتر از 5/7% داشتند، در 18% از آنها hba1c در حدود 5/9-5/7% بود و مابقی بیماران این گروه(74%)، جزء گروه کنترل ضعیف دیابت با hba1cبیش تر از 5/9% بودند. در بررسی الکترونوروفیزیولوژیک انجام شده در کل بیماران، 5/43% بیماران، پلی نوروپاتی حسی و 5/36%، پلی نوروپاتی حسی ـ حرکتی داشتند. 100% از افرادی که پلی نوروپاتی حسی ـ حرکتی توام داشتند، جزء گروه کنترل ضعیف دیابت( hba1c کمتر از 5/9%) بودند. نتیجه گیری: با توجه به یافته های فوق، از آنجا که همبستگی معنی داری بین نوروپاتی و میزان قند خون و hba1c بالا وجود دارد، بدیهی است در صورت حفظ hba1c مطلوب، می توان از شدت عوارض عصبی دیابت (نوروپاتی دیابتی) کاست.